Spis treści:
Zasady pracy na wysokości
Specyficzne normy bezpieczeństwa pracy to regulacje mające zastosowanie krajowe, które zawierają minimalne obowiązkowe zapisy dotyczące rozwoju głównych działań w gospodarce narodowej, w warunkach bezpieczeństwa pracy.
Przestrzeganie treści tych przepisów nie zwalnia osób prawnych i fizycznych z odpowiedzialności za zapewnienie i zapewnienie wszelkich innych środków bezpieczeństwa pracy, adekwatnych do konkretnych warunków prowadzenia danej działalności. .
Szczegółowe normy bezpieczeństwa pracy są częścią jednolitego systemu przepisów dotyczących zapewnienia bezpieczeństwa i higieny pracy, składającego się z:
– Ogólne normy ochrony pracy, obejmujące przepisy bezpieczeństwa i medycyny pracy, ogólnie obowiązujące dla każdej działalności.
– Specyficzne normy bezpieczeństwa pracy, które obejmują przepisy bezpieczeństwa pracy, specyficzne dla określonych czynności lub grup czynności, uszczegóławiając za ich pośrednictwem zapisy ogólnych norm bezpieczeństwa pracy.
Postanowienia wszystkich tych norm szczegółowych są stosowane kumulatywnie i mają moc krajową, niezależnie od formy organizacyjnej lub majątkowej, w której prowadzona jest regulowana przez nie działalność.
Konstrukcja krajowego systemu szczegółowych norm bezpieczeństwa pracy ma na celu skorelowanie przepisów normatywnych z określonymi zagrożeniami jednej lub kilku czynności oraz jednolitego uregulowania środków bezpieczeństwa pracy, dla czynności charakteryzujących się wspólnymi zagrożeniami.
Struktura każdej konkretnej normy bezpieczeństwa pracy oparta jest na systemowym podejściu aspektów bezpieczeństwa pracy – praktykowanym w ramach Norm Ogólnych – dla dowolnego procesu pracy. Zgodnie z tym podejściem proces pracy traktowany jest jako system składający się z następujących elementów, które wzajemnie ze sobą oddziałują.
– Wykonawca: osoba bezpośrednio zaangażowana w wykonanie zadania roboczego.
– Obciążenie pracą: całość czynności, które należy wykonać za pomocą środków produkcji iw określonych warunkach środowiskowych, aby osiągnąć cel procesu pracy.
– Środki produkcji: całość środków pracy (instalacje, sprzęt, maszyny, urządzenia, urządzenia, narzędzia itp.) oraz przedmiotów pracy (surowców, materiałów itp.) wykorzystywanych w procesie pracy .
– Środowisko pracy: zespół fizycznych, chemicznych, biologicznych i psychospołecznych warunków, w których jeden lub więcej wykonawców wykonuje swoje zadania.
Regulacja środków bezpieczeństwa pracy w ramach określonych norm bezpieczeństwa pracy, mająca na celu globalnie rozwój jednego lub więcej działań w warunkach bezpieczeństwa pracy, jest osiągana poprzez traktowanie wszystkich aspektów bezpieczeństwa pracy, na poziomie każdego elementu systemu wykonawczego. obciążenie pracą – środki produkcji – środowisko pracy, specyficzne dla procesów pracy w ramach działalności, które podlegają regulacji.
Przepisy krajowego systemu przepisów normatywnych dotyczących zapewnienia bezpieczeństwa pracy stanowią, wraz z innymi przepisami prawa dotyczącymi bezpieczeństwa i higieny pracy, podstawę do:
– działalność w zakresie koncepcji sprzętu roboczego i technologii;
– wydawanie zezwoleń na eksploatację jednostek;
– szkolenie pracowników w zakresie bezpieczeństwa pracy;
– badanie wypadków przy pracy oraz ustalanie przyczyn i odpowiedzialności.
Stosowane będą każdorazowo, w zależności od dziedziny działalności, normy szczegółowe bezpieczeństwa pracy przy pracach na wysokości, skumulowane z normami szczegółowymi bezpieczeństwa pracy wykonywanych na danym obszarze działalności.
Również stosowanie specyficznej normy bezpieczeństwa pracy dla pracy na wysokości musi odbywać się komplementarnie do specyfikacji wzorcowych norm bezpieczeństwa pracy w omawianym obszarze działalności.
1. Postanowienia ogólne
Zawartość
Art. 1. – (1) Szczególne normy bezpieczeństwa pracy przy pracy na wysokości obejmują przepisy i przepisy bezpieczeństwa pracy dotyczące zapobiegania wypadkom przy pracy specyficzne dla pracy na wysokości.
(2) „Praca na wysokości” oznacza czynność wykonywaną na wysokości co najmniej 2 m, mierzoną od podeszew stóp pracownika do naturalnej podstawy odniesienia (gleby) lub innej sztucznej podstawy odniesienia, przy której nie ma niebezpieczeństwo wpadnięcia w bramkę.
(3) W przypadku miejsc pracy znajdujących się na wysokości do 2 m należy rozważyć „pracę na małej wysokości”, w której należy zastosować wszystkie lub tylko niektóre środki bezpieczeństwa, w każdym przypadku z osobna, w zależności od istniejące zagrożenia praca przewidziana do pracy na wysokości.
Cel, powód
Art. 2. – Celem niniejszych norm szczegółowych jest wyeliminowanie lub zmniejszenie czynników ryzyka charakterystycznych dla pracy na wysokości oraz dostępu do i z miejsca pracy zlokalizowanego na wysokości, właściwej dla czterech elementów systemu pracy (wykonawca – obciążenie pracą – środki produkcji – środowisko pracy).
Zakres zastosowania
Art. 3. – Niniejsze normy mają charakter ogólnokrajowy i dotyczą wszystkich osób prawnych i fizycznych wykonujących działalność na stanowiskach położonych na wysokościach i niskich, niezależnie od formy własności kapitału zakładowego i/lub sposobu ich organizacji …
Art. 4. – (1) Postanowienia niniejszych norm szczegółowych stosuje się łącznie z postanowieniami Ogólnych Norm Ochrony Pracy.
(2) Do czynności niespecyficznych lub pomocniczych do pracy na wysokości stosuje się przepisy szczegółowych norm przedstawionych w załączniku 1;
(3) W przypadku skomplikowanych działań i technologii, które się pojawią, nie objęte niniejszymi normami, osoby prawne są zobowiązane do opracowania i stosowania określonych instrukcji bezpieczeństwa pracy, z uwzględnieniem obowiązujących norm i norm uzupełniających, odpowiadających odpowiednim pole.
Rewizja zasad
Art. 5. – Normy niniejsze będą okresowo poddawane przeglądowi i będą modyfikowane, ilekroć będzie to konieczne, w wyniku zmian o charakterze legislacyjnym, technicznym itp. wystąpiły na poziomie krajowym, na poziomie osób prawnych i fizycznych lub na poziomie procesów pracy.
2. Wspólne przepisy dotyczące pracy na wysokości
Ogólne warunki pracy na wysokości
Art. 6. – Przy wykonywaniu prac na wysokości, w dowolnej dziedzinie działalności, należy wziąć pod uwagę następujące trzy ogólne i obowiązujące zasady:
(1) Uprzednia organizacja technologiczna robót na wysokości poprzez spełnienie wszystkich warunków ubezpieczenia zbiorowego, w zależności od specyfiki miejsca pracy, przez cały czas trwania robót. Wstępna organizacja robót i miejsca pracy zostanie dokonana zgodnie z postanowieniami zawartymi w rozdziale 2, podrozdział.2.4. oraz w rozdz.3.
(2) Wyposażenie w środki ochrony osobistej zgodnie z konkretnymi warunkami miejsca pracy, aby zapewnić bezpieczeństwo wykonawcy. Kryteria i sposób wyposażenia zawarte są w postanowieniach rozdziału 2, podrozdział 2.3. oraz w rozdz.5.
(3) Obowiązek szkolenia, coachingu i korzystania ze zbiorowych i indywidualnych darowizn, odpowiadających zagrożeniom w miejscu pracy i odpowiednich pracach. Postanowienia dotyczące szkolenia i użytkowania zawarte są w rozdziale 2, podrozdziale.2.2 oraz w rozdziale.5.
2.1. Zatrudnienie i dystrybucja pracowników w pracy
Art. 7. – Klasyfikacji i podziału pracowników do pracy na wysokości dokonuje się na podstawie zaświadczenia lekarskiego wydanego po badaniu lekarskim, przez które należy zweryfikować predyspozycje i zdolności neuropsychiczne niezbędne do pracy na wysokości.
Art. 8. – W przypadku technologii i warunków pracy, które mogą ulec zmianie podczas zmiany roboczej, tylko pracownicy wybrani zgodnie z warunkami Art. 6 i tylko ci, którzy wcześniej nie naruszyli dyscypliny technologicznej i przepisów norm pracy bezpieczeństwo.
Art. 9. – Zgodę lekarską na zatrudnienie wydaje wyłącznie lekarz (zatrudniającej osoby prawnej lub okręgu terytorialnego) na podstawie badań kliniczno-funkcjonalnych i laboratoryjnych.
Art. 10. – Osoba prawna zatrudniająca jest zobowiązana do wydania pracownikom ubiegającym się o zatrudnienie „Medycznych akt zatrudnienia” – typu, wydawanych przez Ministerstwo Zdrowia.
Art. 11. – Zatrudniająca osoba prawna ma obowiązek określenia stanowiska pracy, na którym będzie zatrudniony pracownik, w celu uzyskania zgody lekarskiej. Pracownicy zostaną dopuszczeni do pracy na wysokości tylko wtedy, gdy posiadają wizę medyczną z wyraźną adnotacją „nadaje się do pracy na wysokości”, wzmianką, która zostanie zapisana w indywidualnej dokumentacji szkoleniowej.
Art. 12. – Wszyscy pracownicy pracujący na wysokości będą poddawani okresowym badaniom lekarskim. Badania okresowe i kliniczno – czynnościowe ustali Ministerstwo Zdrowia zgodnie z charakterystyką pracy.
Art. 13. – Osoby poniżej 18 roku życia oraz powyżej 55 roku życia nie będą dopuszczone do pracy na wysokości.
2.2. Szkolenie pracowników
Art. 14. – Szkolenie BHP musi odbywać się etapami, zgodnie z obowiązującymi Ogólnymi Normami Ochrony Pracy.
2.3. Wyposażenie w środki ochrony osobistej (PPE)
Art. 15. – Wszyscy, którzy pracują w warunkach pracy na wysokości, bez względu na dziedzinę działalności, będą nosić środki ochrony indywidualnej, specyficzne dla eliminowania niebezpieczeństwa upadku w próżnię.
Art. 16. – Składnik osobistego wyposażenia ochronnego do pracy na wysokości zostanie ustalony i przyznany w zależności od dziedziny działalności, złożoności zastosowanej technologii, specyfiki warunków pracy i zaleceń Normy Ramowej dotyczącej przyznawania sprzęt ochronny i sprzęt roboczy”, opracowany przez Ministerstwo Pracy i Ochrony Socjalnej.
Art. 17. – Zabrania się używania środków ochrony indywidualnej, które nie są wykonane i certyfikowane zgodnie z obowiązującymi normami i normami sprzętu ochronnego.
Art. 18. – Środki ochrony osobistej przeznaczone do eliminowania niebezpieczeństwa upadku w próżnię muszą być uzupełniane, w każdym przypadku, środkami ochrony osobistej w celu zwalczania zagrożeń wypadkowych i chorób zawodowych, charakterystycznych dla wykonywanych czynności na wysokości.
Art. 19. – W przypadku pracy na niskich wysokościach środki ochrony indywidualnej muszą być przyznane w zależności od stopnia zagrożenia zgłoszonej czynności i konkretnych warunków pracy, z poszanowaniem art.16 i art.17.
Art. 20. – Osoba prawna przyznająca sprzęt ochronny jest zobowiązana do utrzymania go w idealnym stanie użytkowania, poprzez odpowiednie przechowywanie, czyszczenie i naprawę.
Art. 21. – Pracownicy są zobowiązani do używania podczas wykonywania pracy indywidualnego sprzętu ochrony pracy oraz dostępu do iz miejsca pracy i utrzymywania go w dobrym stanie.
2.4. Organizacja miejsca pracy
Art. 22. – Praca na wysokości jest dozwolona tylko wtedy, gdy stanowisko pracy zostało tak zaaranżowane i wyposażone pod względem technicznym i organizacyjnym, aby zapobiec upadkowi pracowników z wysokości.
Art. 23. – W przypadku unikalnych technologii i robót projekt techniczny organizacji prac na wysokości zostanie zatwierdzony przez właściwe organy w zakresie bezpieczeństwa pracy. W zależności od oceny możliwego zagrożenia urazami i istniejących czynników ryzyka przy stosowaniu tych technologii lub robót o unikalnym charakterze, organy właściwe w zakresie bezpieczeństwa mogą być częścią osoby prawnej (agenta gospodarczego), w ramach Terytorialnego Państwowego Inspektoratu Ochrony Pracy lub, w szczególnych przypadkach, Ministerstwa Pracy i Ochrony Socjalnej.
Art. 24. – Dostęp do i z miejsc pracy znajdujących się na wysokości musi być zapewniony przed upadkiem pracowników.
Art. 25. – W przypadku pracy na niskich wysokościach, w zależności od przypadku, w zależności od stopnia zagrożenia i konkretnych warunków, specyficznych dla danego obszaru działalności, organizacja miejsca pracy musi być wykonana z uwzględnieniem całości lub tylko jednej części środki techniczno-organizacyjne przewidziane do pracy na wysokości, aby wyeliminować niebezpieczeństwo wpadnięcia pracowników w pustkę.
Art. 26. – Przy organizowaniu stanowiska pracy zlokalizowanego na wysokości należy przestrzegać i stosować obowiązujące przepisy i przepisy bezpieczeństwa pracy, dotyczące możliwych niebezpieczeństw urazów charakterystycznych dla czynności wykonywanych na tym stanowisku pracy, innych niż niebezpieczeństwo upadku pracowników .
Art. 27. – Prace na wysokości muszą być wykonywane tylko pod nadzorem. W zależności od złożoności prac i stopnia istniejącego zagrożenia, osobą wyznaczoną do nadzoru jest kierownik zakładu pracy lub kierownik odpowiednich robót lub inna wyznaczona osoba, równoważna jako stanowisko.
Art. 28. – Przed rozpoczęciem pracy osoba wyznaczona do nadzoru czynności musi sprawdzić, czy zostały zapewnione wszystkie niezbędne środki bezpieczeństwa w celu zapobiegania urazom i chorobom pracowników.
Art. 29. – Jeżeli szkodliwe emanacje (toksyczne lub łatwopalne) wystąpią niespodziewanie podczas pracy na wysokości, prace należy natychmiast przerwać, a pracownicy muszą być ewakuowani, podejmując wszelkie środki w celu uniknięcia wypadków i pożarów, aż do ich usunięcia. to spowodowało emanacje.
Art. 30. – Stanowiska znajdujące się na wysokości oraz dojścia do i z tych stanowisk muszą być oznakowane i sygnalizowane zarówno w dzień jak iw nocy, zgodnie z obowiązującymi normami. Sprzęt techniczny będzie ewakuowany lub chroniony ze strefy bezpieczeństwa, na którą mogą oddziaływać ewentualne spadające przedmioty z wysokości.
2.5. Obsługa, transport, przechowywanie
Art. 31. – W celu wykonywania czynności przeładunkowych, transportowych i magazynowych w warunkach pracy na wysokości należy wyznaczyć kierownika zakładu, który prowadzi czynności, ustanawia niezbędne środki bezpieczeństwa i stale nadzoruje ich rozwój z poszanowaniem przepisów art. szczególną Normę Bezpieczeństwa dotyczącą pracy dotyczącą przeładunku, transportu przez przenoszenie i za pomocą środków zmechanizowanych oraz przechowywania materiałów.
Art. 32. – Jeżeli w trakcie czynności przeładunkowych, transportowych i magazynowych nastąpią zmiany dotyczące warunków pracy, kierownik zakładu pracy ma obowiązek przeprowadzić nowe szkolenie i szkolenie w zakresie ochrony pracy, odpowiadające nowym warunkom.
Art. 33. – Zabrania się wstępu osób nie posiadających przypisu związanego z tą działalnością do miejsca obchodzenia się z materiałem.
Art. 34. – Belki i pochyłe płaszczyzny, a także pomosty używane do przenoszenia materiałów muszą być wytrzymałe, aby ich wygięcie pod manipulowanym ładunkiem nie było widoczne.
Art. 35. – Belki, pochyłe płaszczyzny, mosty itp. muszą być wyposażone w bezpieczne urządzenia mocujące i mocujące, jakikolwiek ich ruch podczas pracy jest zabroniony.
Art. 36. – Do przenoszenia materiałów typu rur, drewna itp. należy sporządzić własne instrukcje bezpieczeństwa pracy, w zależności od konkretnych warunków i konfiguracji stanowisk na wysokości. Te manipulacje wykonywane są wyłącznie pod stałym nadzorem kierownika zakładu pracy.
3. Zbiorowe środki ochrony (rusztowania, rusztowania, szalunki, wieszaki, podłogi robocze)
Art. 37. – W zakresie użytkowania rusztowań, rusztowań, szalunków i wieszaków należy stosować i przestrzegać postanowień zawartych w „Szczególnych normach bezpieczeństwa pracy dla szalunków, rusztowań, wieszaków i rusztowań”.
Podłogi robocze (podłogi pomocnicze)
Art. 38. – Jakość drewna użytego do wykonania podłóg musi odpowiadać projektowi wykonawczemu. Do podłóg wykonanych z metalu zostanie zastosowana blacha cięto-ciągniona lub żebrowana.
Art. 39. – Podłogi pomocnicze, ustawione na ziemi, na drewnianych klockach, przed użyciem poddaje się próbie statycznej podwajającej przewidywane obciążenie.
Art. 40. – Podłogi robocze muszą mieć ciągłą powierzchnię. Spoiny między panelami podłogowymi lub szafkami nie mogą być większe niż 10 mm. Na powierzchni podłóg nachylonych lub zakrzywionych mocuje się listwy przeciwpoślizgowe w odstępach 300-400 mm.
Art. 41. – Umieszczenie podłogi na podporach musi być wykonane tak, aby wykluczyć możliwość jej przesuwania się lub przesuwania.
Art. 42. – Zabrania się układania podłogi w konsoli.
Art. 43. – Wchodzenie i schodzenie z podłóg roboczych musi odbywać się tylko po rampach i schodach wejściowych wykonanych zgodnie z przepisami technicznymi. Poruszanie się po powierzchni roboczej jest powolne, nie biega i nie powoduje huśtawek ani wstrząsów.
4. Podjazdy i schody podparte
Art. 44. – Aby uniknąć ruchów wzdłużnych i poprzecznych, rampy wjazdowe muszą być zamocowane na specjalnie przewidzianych wspornikach.
Art. 45. – W przypadku, gdy rampy wjazdowe przechodzą przez szczeliny, muszą mieć solidne poręcze, dobrze przymocowane do podłogi, po obu stronach rampy (rys.1 * ).
Art. 46. – Zabrania się blokowania podjazdów materiałami budowlanymi lub innymi przedmiotami. Rampy muszą być zawsze konserwowane i czyszczone.
Art. 47. – Podparte schody muszą być wytrzymałe i lekkie, zgodnie z obowiązującymi normami. W przypadku tych wykonanych z drewna zostanie użyte drewno suche o prostych włóknach i bez wad.
Art. 48. – Całkowita długość drabiny musi być ustalona tak, aby pracownik miał możliwość pracy stojąc na stopniu, który znajduje się w odległości co najmniej 1 m od górnego końca drabiny.
Art. 49. – Nogi schodów muszą być dobrze zamocowane, aby uniknąć zsuwania się schodów i upadku pracownika.
Art. 50. – Jeżeli warunki pracy pozwalają na zamocowanie drabiny do góry, to na górnych końcach ram wzdłużnych mocowane są haki.
Art. 51. – Aby drabina się nie zsuwała, dolne końce ram podłużnych muszą być wyposażone, w każdym przypadku, w metalowe chodaki z ostrymi końcami lub gumowe chodaki.
Art. 52. – Podwójne schody, które są otwierane, muszą być wyposażone w urządzenia łańcuchowe, które nie pozwalają na ich przypadkowe otwarcie podczas pracy.
Art. 53. – Podczas pracy na wysokości wyższej niż 2m, w miejscach o dużym natężeniu ruchu lub śliskich podłogach, u podstawy schodów musi znajdować się pracownik, który zapewni stabilność schodów. Na ziemi zostanie przewidziana strefa ochronna, widocznie ostrzegana, z powierzchnią ustaloną zgodnie z maksymalną wysokością roboczą, zakaz wstępu jakiejkolwiek osoby obcej na teren.
5. Osobiste wyposażenie ochronne do pracy na wysokości
5.1. Wybór środków ochrony osobistej (PPE)
Art. 54. – Wyboru środków ochrony indywidualnej należy dokonać z obowiązkowym uwzględnieniem sytuacji pracy na wysokości, odpowiadającej jednej z trzech sytuacji, w których ŚOI pełnią rolę:
a) pozycjonowanie pracownika podczas pracy;
b) ograniczenie ruchu pracownika w kierunku źródła urazu poprzez upadek z wysokości;
c) pozycjonowanie i zawieszanie pracownika podczas pracy.
Art. 55. – ŚOI odpowiadające sytuacjom wymienionym w punktach a), b) ic) artykułu 53 są używane wyłącznie w celu zapobieżenia zranieniu pracownika przez upadek z wysokości.
Art. 56. – Jeżeli w przypadku używania ŚOI nadal istnieje niebezpieczeństwo wpadnięcia do pustki z powodu czynników ryzyka, których nie można wyeliminować, indywidualne środki ochrony należy uzupełnić o środki ochrony indywidualnej, aby zatrzymać upadek.
5.2. Stosowanie środków ochrony osobistej (PPE)
Art. 57. – Używanie niestandardowych ŚOI jest zabronione.
Art. 58. – Zabronione jest używanie importowanych ŚOI, jeśli nie są one certyfikowane z punktu widzenia ochrony pracy zgodnie z obowiązującymi przepisami.
Art. 59. – Pracownicy zajmujący się budową i instalacją urządzeń technicznych zobowiązani są do pracy na wysokości za pomocą „Pasów bezpieczeństwa dla konstruktorów i instalatorów”, zgodnie z obowiązującymi normami.
Art. 60. – Pracownicy w kamieniołomach lub podobnych muszą używać, do pracy na wysokości, „pasów bezpieczeństwa dla pracowników w kamieniołomach”, zgodnie z obowiązującymi normami.
Art. 61. – Pracownicy w dziedzinie telekomunikacji lub podobnej, muszą używać, do pracy na wysokości, „pasów bezpieczeństwa dla pracowników telekomunikacji”, zgodnie z obowiązującymi normami.
Art. 62. – Zabroniona jest użytkownikom wymiana uszkodzonych elementów ŚOI, akcesoriów lub części metalowych oraz ich naprawa. Czynności te muszą być wykonywane wyłącznie przez autoryzowanych producentów ŚOI.
Art. 63. – Stosowanie ŚOI musi odbywać się zgodnie z instrukcją użytkowania wydaną przez producenta i postanowieniami tej normy.
Art. 64. – Zabrania się używania ŚOI, do których nie dołączono instrukcji użytkowania.
Art. 65. – Kierownicy zakładu pracy są zobowiązani do wypełnienia instrukcji używania ŚOI zgodnie z przepisami nałożonymi ze względu na konkretne cechy danego stanowiska pracy.
Art. 66. – Niezależnie od zakresu działalności i rodzaju ŚOI miejsce (punkt) kotwiczenia (stałe lub ruchome) należy wybrać tak, aby obszar mocowania pracownika do niego znajdował się poniżej poziomu miejsce zakotwiczenia w całej pracy. Minimalna nośność zakotwienia musi być zgodna z obowiązującymi normami.
Art. 67. – Liny zabezpieczające (liny, kable, łańcuchy) zwane również środkami łączącymi muszą mieć maksymalną długość 2m.
Art. 68. – Regulacja lin asekuracyjnych jest wykonana tak, aby po zabawie nad elementem konstrukcji (kolumna, kaseton, profil metalowy) odległość między popiersiem pracownika a elementem konstrukcji wynosiła maksymalnie 0,5m.
5.2.1 Stosowanie ŚOI jako systemu do pozycjonowania pracownika podczas pracy na wysokości
Art. 69. – Jeżeli na słupku (lub podobnym) znajduje się sztywny element, na którym jest on obrabiany, obowiązkowe jest, aby lina zabezpieczająca (pasek) była wykonana tak, aby otaczała słupek nad tym sztywno przymocowanym elementem (rys. .2 * ).
Art. 70. – W przypadku braku sztywnego elementu na słupie (lub podobnym), ŚOI należy uzupełnić drugą liną bezpieczeństwa przymocowaną do liny dostępowej (jako wspornik kotwiący) za pomocą przesuwnego ogranicznika upadku (rys. .3 * .
Art. 71. – W przypadku przeładunku z kabiny wspinaczkowej na słupy wysokiego napięcia, pracownicy muszą nosić ŚOI z dwoma linami (pasami) bezpieczeństwa, których używają naprzemiennie przy wychodzeniu z kabiny na słupach i odwrotnie.
Art. 72. – Zgodnie z warunkami art. 69, ŚOI muszą posiadać pas (talię) z pasami naramiennymi, zarówno na nogi, jak i na siedzeniu.
5.2.2 Stosowanie ŚOI jako systemu ograniczającego przemieszczanie się pracownika w kierunku źródła urazu poprzez upadek z wysokości
Art. 73. – Jeżeli konfiguracja stanowiska pracy przedstawia obszar, w którym niebezpieczeństwo upadku w pustkę może objawiać się wejściem pracownika w tym obszarze, obowiązkowe jest noszenie ŚOI jako systemu ograniczającego ruch (rys. 4 * ).
Art. 74. – Używanie ŚOI jest dozwolone tylko przez jego bezpieczne zamocowanie w miejscu kotwiczenia (stałym lub ruchomym).
Art. 75. – W przypadku stosowania ŚOI, zgodnie z warunkami określonymi w art.72 i ruchomego miejsca kotwiczenia, musi on mieć zapewnioną ciągłą trasę, bez przerw, te same parametry wytrzymałościowe na całej swojej długości i zapewnić ten sam stopień bezpieczeństwa przed niebezpieczną strefą zranienia przez wpadnięcie do pustej przestrzeni (rys. 5,6,7 * ).
Art. 76. – Jeżeli konfiguracja miejsca pracy i/lub obciążenie pracą nie pozwala na wyeliminowanie niebezpieczeństwa upadku pracownika do pustej przestrzeni, ŚOI muszą mieć w systemie ograniczania ruchu amortyzator lub urządzenie zabezpieczające przed upadkiem (rys. 8,9 * ).
5.2.3 Stosowanie ŚOI jako systemu do pozycjonowania i podwieszania pracownika podczas pracy
Art. 77. – Praca na wysokości na pochyłej lub bardzo pochyłej powierzchni jest dozwolona, jeśli pracownik jest wyposażony w ŚOI składające się z pasa bezpieczeństwa z pasami na ramiona i nogi, liny dostępowej, używanej jako miejsce (podparcie) do ruchomego kotwiczenia i opuszczania instrukcja (rys.10 * ).
Art. 78. – Jeżeli w przypadku pracy na pochylonych lub bardzo pochylonych powierzchniach nie można wyeliminować ryzyka przypadkowego uszkodzenia ŚOI z powodu szorstkich powierzchni, krawędzi tnących, agresywnych środków chemicznych itp., ŚOI są uzupełniane dodatkowym systemem bezpieczeństwa składającym się z kotwiczenie (inne niż używane do liny dostępowej), lina asekuracyjna i samo mocowanie drugiego pasa. Ten dodatkowy system musi być wyposażony, w stosownych przypadkach, w ogranicznik o regulowanej pozycji.
Art. 79. – W przypadku pracy na pochylonych lub bardzo pochylonych powierzchniach obowiązkowe jest, aby regulacja ŚOI, zarówno w przypadku dostępu do i z miejsca pracy, jak i samej pracy, była dokonywana w taki sposób, aby w przypadku utraty kontaktu z odpowiednią powierzchnią , pracownik nie powinien spaść więcej niż 0,5m.
5.2.4 Stosowanie ŚOI jako systemu powstrzymywania upadków z wysokości
Art. 80. – ŚOI jako system powstrzymujący upadek z wysokości musi posiadać rzeczywisty pas wyposażony w pasy na ramię, nogi i siedzisko.
Art. 81. – Lina zabezpieczająca jest przymocowana albo do samego pasa, albo do pasów barkowych na plecach pracownika i do miejsca kotwiczenia za pomocą ogranicznika (rys.11,12 * ).
Art. 82. – Mechanizm systemu powstrzymywania upadku musi działać tak, aby pracownik nie spadł z wysokości większej niż 0,5 m.
Art. 83. – W przypadku pracy z systemem zabezpieczającym przed upadkiem z wysokości należy zapewnić co najmniej 1 m przestrzeni upadkowej bez występów, krawędzi i innych przeszkód.
5.3. Kask bezpieczeństwa
Art. 84. – Do pracy na wysokości, niezależnie od dziedziny działalności, obowiązkowe jest noszenie kasku. Osoby koordynujące, kontrolujące i kierujące procesem pracy będą zobowiązane do noszenia kasku ochronnego podczas wykonywania czynności w warunkach pracy na wysokości.
Art. 85. – Do pracy na niskich wysokościach, od przypadku do przypadku, w zależności od stopnia zagrożenia i konkretnych warunków pracy, pracownicy muszą być wyposażeni w kask ochronny.
Art. 86. – W przypadku pracy na wyższych poziomach, ale nie w pionie w stosunku do miejsca pracy znajdującego się na małej wysokości, należy zapewnić boczną przestrzeń bezpieczeństwa, lewą-prawą, proporcjonalną do maksymalnej wysokości roboczej i należy nosić kask. .13 * ).
Art. 87. – W miejscach pracy o niskich temperaturach kask ochronny musi być noszony na ciepłym kapturze.
Art. 88. – Przed przystąpieniem do pracy obowiązkowa jest weryfikacja przez pracownika integralności kasku ochronnego, systemu tłumienia oraz możliwości jego regulacji i pasów mocujących. Kask ochronny musi być przymocowany za pomocą pasków mocujących.
Art. 89. – Zabrania się używania kasku, jeśli ma pęknięcia, pęknięcia w czapce, wady systemu tłumienia itp. Uszkodzone słuchawki należy natychmiast wycofać z użytku.
5.4. Pasy bezpieczeństwa
Art. 90. – W przypadku pracy na wysokości zapinanie pasów bezpieczeństwa jest obowiązkowe, jeżeli zintegrowane środki zorganizowania i wyposażenia stanowiska pracy nie eliminują niebezpieczeństwa wpadnięcia w próżnię.
Art. 91. – Jeżeli w konfiguracji stanowiska pracy znajdującego się na wysokości istnieje obszar, w którym może wystąpić niebezpieczeństwo wpadnięcia w pustkę, pracownicy muszą nosić pas bezpieczeństwa wraz z liną zabezpieczającą, która uniemożliwi dostęp pracownika w obszarze zagrożonym przez cały czas pracy.
Art. 92. – Jeżeli miejsce pracy znajdujące się na wysokości nie może być zorganizowane lub wyposażone za pomocą zintegrowanych środków eliminujących niebezpieczeństwo wpadnięcia w pustkę, pracownicy muszą nosić pasy bezpieczeństwa typu i w określonym elemencie każdego pola działalności.
Art. 93. – Pas bezpieczeństwa musi być używany albo jako środek podtrzymywania ciała, albo jako środek ochrony poprzez zawieszenie przed upadkiem w pustkę, lub jako środek blokujący dostęp do niebezpiecznego obszaru. Zabrania się używania pasa do innych funkcji ochronnych niż te, do których został zaprojektowany.
Art. 94. – Pracownicy muszą używać pasów bezpieczeństwa i ich akcesoriów tylko w ramach prac, do których zostali w nie wyposażeni, a po zakończeniu pracy muszą je przekazać kierownikowi zakładu.
Art. 95. – Przed użyciem należy sprawdzić pas bezpieczeństwa i akcesoria. Poprzez dokładne zbadanie szwów sprawdzane są sznury części metalowych, liny, haki zabezpieczające, nity itp.
Art. 96. – Zabrania się używania pasów bezpieczeństwa, które:
a) ma rozdarcia, plamy, pęknięcia, brakujące lub słabe nity, wadliwe klamry, pękanie skóry, rdzewienie części metalowych, ugryzienia itp.;
b) były jednorazowo zgłoszone dynamicznie (zawieszenie ciała upadłego pracownika z wysokości);
c) zostały skrócone przez szycie (pętelki).
Art. 97. – Pasy bezpieczeństwa i ich liny (linki łączące) należy przechowywać w suchym miejscu, bez nadmiernej wilgotności i temperatury, przestrzegając instrukcji producenta.
Art. 98. – Pasy bezpieczeństwa i ich liny przechowywane w magazynach przez dłuższy okres (powyżej 1 roku), przed użyciem poddawane są testom dynamicznym zgodnie z instrukcją producenta.
5.5. Sprzęt ochrony osobistej, inny niż przeznaczony do pracy na wysokości
Art. 99. – Jeżeli podczas pracy na wysokości istnieje niebezpieczeństwo obrażeń, inne niż niebezpieczeństwo wpadnięcia do pustki, pracownicy muszą nosić środki ochrony osobistej dostosowane do tych zagrożeń.
Art. 100. – Kierownicy miejsca pracy muszą zidentyfikować potencjalne zagrożenia urazowe, które ujawnią się i wyposażyć pracowników w ŚOI zdolne do wyeliminowania tych zagrożeń.
Art. 101. – Noszenie ŚOI innych niż te, które są specyficzne dla niebezpieczeństwa wpadnięcia w próżnię, nie może w żaden sposób wpływać na zdolność ochrony ŚOI specyficzną dla niebezpieczeństwa wpadnięcia w próżnię.
Art. 102. – W zależności od charakteru niebezpieczeństwa występującego przy pracy na wysokości, innego niż wpadnięcie w próżnię (np.: mechaniczne, elektryczne, chemiczne), ŚOI muszą być dobrane zgodnie z przepisami odpowiednich norm i „Normatywy – ramy przyznawania i używania środków ochrony indywidualnej i pracy” (rys.14 * ).
Art. 103. – Pracownicy muszą być przeszkoleni zgodnie z charakterem istniejącego zagrożenia, w zakresie sposobu noszenia ŚOI w szczególnych warunkach pracy na wysokości (np. noszenie maski przeciwgazowej, masek z dopływem powietrza itp.)
Art. 104. – W przypadku technologii unikatowego typu kierownik robót musi uszczegółowić instrukcje stosowania ŚOI dla każdej fazy technologicznej, zwłaszcza gdy warunki pracy mogą ulec zmianie w krótkim czasie oraz zweryfikować nabycie i przestrzeganie tych środków przez pracowników instrukcje.
6. Instalacje, urządzenia i narzędzia do pracy na wysokości
Art. 105. – Używanie instalacji, urządzeń i narzędzi do pracy na wysokości jest dozwolone tylko wtedy, gdy ich instrukcje pracy i bezpieczeństwa pracy są dostosowane do konkretnych warunków danego miejsca pracy.
Art. 106. – Kierownik robót musi zapewnić optymalny dobór i funkcjonalność instalacji i urządzeń niezbędnych dla każdej fazy technologicznej lub dla każdej konkretnej operacji.
Art. 107. – Kierownik zakładu pracy musi codziennie sprawdzać stan i stan techniczny instalacji, urządzeń i narzędzi wykorzystywanych do pracy na wysokości oraz sposób zabezpieczenia pracowników przed pustymi miejscami podczas pracy. W przypadku wszelkich wykrytych wad lub braków musi wstrzymać pracę i dostęp pracowników oraz zapewnić naprawę tych, które zostały wykryte.
Art. 108. – Pracownicy muszą być przeszkoleni i zweryfikowani w zakresie użytkowania instalacji, urządzeń i narzędzi w warunkach pracy na wysokości.
6.1. Urządzenia i narzędzia do pracy na wysokości na słupach (drewnianych, betonowych lub metalowych)
6.1.1 Haki do wchodzenia i schodzenia po kijkach
Art. 109. – Stosowanie haków do wchodzenia na słupy drewniane lub betonowe jest dozwolone tylko wtedy, gdy otwór (rozmiar) haków odpowiada zewnętrznej średnicy słupa.
Art. 110. – Zabrania się zwiększania lub zmniejszania otwarcia haków przez użytkowników.
Art. 111. – Zabrania się używania haków do wchodzenia-schodzenia na drewnianych tyczkach, jeżeli nie mają ostrych pazurów odpowiadających pewnemu zamocowaniu na tyczce.
Art. 112. – Zabrania się używania haków do wchodzenia i schodzenia na słupach z betonu wirowego, jeżeli tuleje gumowe są zużyte, złamane lub niewymiarowe.
Art. 113. – Zabrania się używania haków wznosząco-zstępujących na słupach drewnianych lub betonowych, jeśli paski mocujące są zerwane, suche (postarzane) lub wrodzone.
Art. 114. – Zabrania się używania haków zstępująco-zstępujących na słupach drewnianych lub betonowych, jeżeli ich metalowe podeszwy są zdeformowane, mają pęknięcia lub pęknięcia.
Art. 115. – Stosowanie haków do wchodzenia i schodzenia na kijach jest dozwolone tylko wtedy, gdy pochodzą od autoryzowanego producenta i są certyfikowane zgodnie z obowiązującymi przepisami.
Art. 116. – Wszelkie naprawy niezbędne dla haków do wchodzenia i schodzenia na kijach muszą być wykonane przez przedsiębiorstwo upoważnione, co do zasady, przez ich producenta.
Art. 117. – Kierownik zakładu jest zobowiązany do zapewnienia odpowiedniego typu haków w zależności od wymiarów słupów, które mają być obrabiane.
Art. 118. – Po użyciu haków należy przeprowadzić kontrolę ich integralności i wymiarów poprzez porównanie ze standardowym szablonem.
Art. 119. – Podczas wchodzenia i schodzenia po drewnianych słupach z haczykami należy unikać: obszarów z luźnymi, zgniłymi wiórami, przewodami uziemiającymi, kablami itp.
Art. 120. – Zabrania się wspinania hakami na słupy betonowe, których powierzchnia jest zatłuszczona, ma mokre miejsca, jest obciążona przylegającym kurzem lub jest pokryta lodem.
6.1.2 Schody, schody ruchome, teleskopy
Art. 121. – Stosowanie schodów drewnianych jest dozwolone przy maksymalnym obciążeniu 1,5 kN i tylko przez jednego pracownika.
Art. 122. – Maksymalna długość drewnianych schodów z szerokimi stopniami nie może przekraczać 5 m, jeżeli służy jako podparcie miejsca pracy dla pracownika.
Art. 123. – Długość drabiny musi umożliwiać pracę na stopniu znajdującym się w odległości minimum 1m od górnego końca drabiny (rys.15 * ).
Art. 124. – Zabrania się pracy na pierwszych dwóch górnych stopniach schodów pojedynczych lub podwójnych.
Art. 125. – Zabrania się używania drabin wysuniętych przez tymczasowe wiązanie.
Art. 126. – Zabrania się korzystania ze schodów, w których brakuje stopni lub są tymczasowo naprawiane.
Art. 127. – Pracownicy korzystający ze schodów muszą nosić odpowiednie obuwie, aby uniknąć poślizgnięcia się.
Art. 128. – Zabrania się wykonywania prac na schodach rozsuwanych. Te schody powinny być używane tylko podczas wchodzenia i schodzenia po słupach (lub podobnych).
Art. 129. – Kierownik miejsca pracy musi sprawdzić integralność drabiny przed każdym montażem (użytkowaniem). System połączeń musi być bezpieczny i sztywny.
Art. 130. – Zabronione jest wchodzenie po drabinie rozsuwanej przez więcej niż jednego pracownika w celu wejścia i wyjścia z miejsca pracy.
Art. 131. – Przejście z rozsuwanej drabiny na podeście (konsoli) stanowiska pracy jest dozwolone tylko po przejściu przez pracownika drugiego sznura pasa bezpieczeństwa za słupem, nad podestem (rys.16 * ).
Art. 132. – Zabronione jest naprawianie schodów rozsuwanych przez użytkowników. Naprawy powinny być wykonywane wyłącznie przez wyspecjalizowane jednostki, najlepiej przez producentów.
Art. 133. – Drabinki oponowe muszą być używane zgodnie z instrukcjami producenta.
Art. 134. – Przed podniesieniem schody ruchome na oponach muszą być sprawdzone i zamontowane na płaskim, zwartym podłożu.
Art. 135. – Zabrania się używania schodów ruchomych na oponach na maksymalnej wysokości, jeśli szczyt drabiny nie jest podparty (podparty).
Art. 136. – Zabrania się przesuwania schodów na oponach, gdy znajdują się na nich pracownicy.
Art. 137. – Zabrania się rozciągania przewodów lub podnoszenia ciężarów przy pomocy schodów.
Art. 138. – Stosowanie hydromechanicznych platform teleskopowych, mechanicznych schodów ruchomych, teleskopów koszowych z napędem hydromechanicznym, platform podnoszących z ramionami przegubowymi oraz innego podobnego wyposażenia jest dozwolone tylko w przypadku ścisłego stosowania instrukcji pracy wydanych przez producentów i instrukcji bezpieczeństwo pracy dostosowane do specyfiki każdej dziedziny działalności i każdej pracy.
Art. 139. – Pracownicy korzystający z maszyn i instalacji wymienionych w Art. 137 muszą być w tym celu przeszkoleni w zakresie warunków pracy na wysokości.
Art. 140. – W koszu, na podeście lub na podeście maszyny dozwolona jest obecność maksymalnie dwóch pracowników, którzy wraz z niezbędnymi narzędziami i materiałami nie mogą przekraczać maksymalnego dopuszczalnego obciążenia danej maszyny.
Art. 141. – Wyznaczony do tego manewrant sprzętu musi stale nadzorować pracę z odpowiednim sprzętem i zapewnić środki zapobiegające jego przypadkowemu przemieszczeniu.
Art. 142. – Wszystkie manewry lub ruchy sprzętu muszą być wykonywane wyłącznie na polecenie kierowcy stanowiska pracy, polecenia są przekazywane przez system sygnalizacji wcześniej ustalony z jego manewrującym.
Art. 143. – Zabrania się pracy na schodach ruchomych, teleskopach lub autoplatformach na terenach o nachyleniu większym niż 100 w stosunku do płaszczyzny poziomej maszyny.
Art. 144 .
Art. 145. – Przemieszczanie sprzętu z jednego miejsca pracy do drugiego jest dozwolone tylko po opuszczeniu kosza, platformy lub platformy i bez pracowników na maszynie.
7. Prace na wysokości wykonywane na konstrukcjach słupowych
Art. 146. – Podczas pracy na wysokości należy przestrzegać następujących zasad:
a) we wszystkich przypadkach pracownik musi być zabezpieczony, dobrze podparty na hakach, kratach, podeście, drabinie lub zawieszonym krześle;
b) podczas całej pracy sznur pasa bezpieczeństwa musi być przywiązany do sztywnego elementu składowego kolumny, powyżej miejsca pracy, w taki sposób, aby nie utrudniać ruchów pracownika;
c) należy unikać pracy na różnych stanowiskach dwóch lub więcej pracowników na tym samym słupie;
d) zabrania się wykonywania jakichkolwiek prac przy fundamentach filarów;
e) pracownicy, w tym manewrujący narzędziami i organy kontrolne, muszą być podczas pracy wyposażeni w kask ochronny.
Art. 147. – Wejście na kijki, niezależnie od materiału, z którego są zbudowane, jest dozwolone tylko po ich uprzedniej weryfikacji u podstawy i przez cały czas wychodzenia. Weryfikację należy przeprowadzić zgodnie z zapisami kartoteki technologicznej pracy lub własnej instrukcji technicznej.
Art. 148. – Przed wejściem na słupy (drewniane lub metalowe) należy sprawdzić stopień zgnilizny lub korozji na poziomie gruntu lub 20-25 cm poniżej poziomu gruntu na widocznych fundamentach.
Art. 149. – Przed wejściem na słupy betonowe należy przeprowadzić kontrolę wzrokową w obszarze fundamentów i konsol w celu sprawdzenia ich integralności.
Art. 150. – Do wspinania się i pracy na wysokości należy używać następujących certyfikowanych środków, zgodnie z postanowieniami dokumentacji technologicznej lub norm technicznych:
– schody drewniane, metalowe lub proste, podwójne lub rozsuwane;
– haki do wspinania się na słupy drewniane lub betonowe;
– wyposażenie specjalne (mechaniczne schody ruchome, hydromechaniczne podesty teleskopowe, teleskopy koszowe, podesty podnośne z ramionami przegubowymi itp.);
– definitywne konstrukcje słupów odpowiednie do operacji wspinania i prac na wysokości;
– urządzenia do pracy na wysokości (podesty, schody, urządzenia do wymiany elementów w łańcuchach izolacyjnych, wózek, stepper itp.).
Art. 151. – Z miejsca pracy znajdującego się na wysokości należy zbierać tylko niezbędne materiały. Narzędzia potrzebne do wykonywania różnych czynności należy przechowywać w specjalnych kieszeniach lub pochwach przymocowanych do pasa bezpieczeństwa. Narzędzia i materiały należy w razie potrzeby podnosić i opuszczać za pomocą liny pomocniczej, a zabrania się ich rzucania z ziemi do pozycji roboczej lub odwrotnie. Zabrania się nawet tymczasowego umieszczania narzędzi, urządzeń lub materiałów nieumocowanych na elementach napowietrznych linii energetycznych.
Art. 152. – Na metalowych tyczkach z kratownicą wejście i zejście wykonuje się techniką alpinizmu użytkowego, zapewniając kij wykonawczy w trzech punktach (obie ręce i jedna stopa lub obie stopy i jedna ręka). Zabezpieczenie jednym z linek pasa bezpieczeństwa jest obowiązkowe w szczególnych przypadkach (słupek pokryty szronem lub śniegiem) oraz w przypadku postojów na odpoczynek lub pokonywanie przeszkód.
Art. 153. – Zabrania się wchodzenia i schodzenia bezpośrednio po słupach betonowych pokrytych lodem.
8. Praca na wysokości z wykorzystaniem utylitarnej technologii alpinistycznej
Art. 154. – Praca na wysokości musi być wykonywana przy pomocy alpinizmu użytkowego (AU), tylko w sytuacjach pracy, w których wszystkie inne technologie pracy na wysokości nie mogą być stosowane ze względów bezpieczeństwa pracowników.
Art. 155. – Technologia alpinizmu użytkowego (AU) jest stosowana obowiązkowo tylko w zespole utworzonym według stałych kryteriów i pod stałym specjalistycznym nadzorem, z poszanowaniem przepisów szczególnej Normy bezpieczeństwa pracy dla alpinizmu użytkowego.
9. Przepisy projektowe dotyczące pracy na wysokości at
9.1. Organizacja miejsca pracy
Art. 156. – Niezależnie od zakresu działalności, urządzenia i wyposażenie stanowiska pracy zlokalizowanego na wysokości muszą być wykonane według projektu technicznego zatwierdzonego przez wyspecjalizowany organ (np. komisję CTE) wykonawcy i beneficjenta.
9.2. Obsługa, transport, przechowywanie
Art. 157. – Belki i pochyłe płaszczyzny muszą mieć maksymalne nachylenie 20%. Minimalna szerokość nachylonych płaszczyzn i mostów to 1m dla ruchu jednokierunkowego.
Art. 158. – Pochyłe płaszczyzny i mosty używane na wysokości powyżej 0,7 m, od ziemi lub od sztucznej bazy odniesienia, muszą być wyposażone w poręcze o wysokości 1 m z połączeniami pośrednimi i krawędziami bocznymi 10-15 cm (zwane w kontekście norma: „balustrady ochronne” lub „balustrady”).
Art. 159. – W przypadku, gdy transport materiałów odbywa się ręcznie, bez środków pomocniczych, pochyłe płaszczyzny muszą być wyposażone w listwy poprzeczne mocowane w odstępach 20-40 cm.
9.3. Zbiorowe środki ochrony
Art. 160. – Platforma robocza musi być wyposażona w poręcze z trzech zewnętrznych stron, składające się z co najmniej dwóch równoległych elementów, z których pierwszy jest montowany 1m od powierzchni platformy przymocowanej do pionowych prętów zapewnionych w maksymalnej odległości 1,5 m. obrzeża (deski o szerokości 10-15 cm) montuje się na poziomie powierzchni peronu w specjalnych wspornikach przewidzianych do tego celu. Balustrada (elementy poziome i pręty pionowe) musi wytrzymać siłę poziomą 80 daN przyłożoną w połowie odległości między dwoma prętami pionowymi lub siłę dynamiczną 50 daN przyłożoną w tym samym punkcie bez strzałki przekraczającej 30 mm.
Art. 161. – Zabrania się przechylania schodów (innych niż stałe) powyżej 600. Pomiędzy spadkami 600-800 należy stosować schody stałe z balustradami, a powyżej 800 stopni schody stałe muszą być wyposażone w klatkę- typu strażników i przerw na odpoczynek maksymalnie 4 m.
Art. 162. – W przypadku schodów drewnianych zarówno stałych, jak i przenośnych, stopnie muszą być osadzone w ramach wzdłużnych i wyposażone w próg o szerokości co najmniej 2 cm.
Art. 163. – Rampy wspinaczkowe należy montować z nachyleniem nie większym niż 1:3, a co 30-40 cm należy ubić listwy poprzeczne o przekroju 4×6 cm2 na całej szerokości rampy.
Art. 164. – Rampy wjazdowe do wykonywania prac na dachach, świetlikach itp. muszą mieć minimalną szerokość 0,6 m. Należy zapewnić specjalne środki zapobiegające poślizgowi.
Art. 165. – Schody wsparte na ścianie muszą mieć szerokość dolnego stopnia co najmniej 50 cm, aby osiągnąć dobrą stabilność.
Art. 166. – Podesty muszą być wykonane tak, aby umożliwiały dostęp bez niebezpieczeństw do wszystkich podzespołów znajdujących się na odpowiednim poziomie.
Art. 167. – Podłogi muszą być zwymiarowane przy maksymalnym obciążeniu określonym przez ciężar pracujących na nich pracowników i materiałów użytych podczas pracy.
Art. 168. – Rampy dojazdowe do przemieszczania się pracowników muszą być wykonane tylko z dobrze połączonych ze sobą paneli o szerokości co najmniej 1 m przy jeździe w jednym kierunku i co najmniej 1,5 m przy jeździe w obie strony .
Art. 169. – Grubość szafek, z których wykonana jest podłoga, musi wynosić co najmniej 6 cm, aw przypadku transportu ciężkich materiałów grubość należy określić obliczeniowo.
Art. 170. – Miejsca do odbioru materiałów niezbędnych do prowadzenia działalności będą zaaranżowane według projektu technicznego opracowanego zgodnie z konfiguracją miejsca i niezbędnymi materiałami. Projekt techniczny zostanie zatwierdzony przez osobę prawną i będzie dostosowywany w przypadku zmiany warunków pracy.
ZAŁĄCZNIK 1
Specyficzne normy bezpieczeństwa pracy uzupełniające tę normę
Szczególną normę bezpieczeństwa pracy przy pracach na wysokości stosuje się obok następujących szczegółowych norm bezpieczeństwa pracy, w zależności od charakteru dziedziny działalności gospodarki:
1. Szczegółowe normy bezpieczeństwa pracy dla kopalń węgla kamiennego, łupków i piasków bitumicznych.
2. Szczegółowe normy bezpieczeństwa pracy dla prac specjalnych przy działalności wiertniczo-wydobywczej węglowodorów.
3. Szczegółowe normy bezpieczeństwa pracy przy pracach wiertniczych przy odwiertach węglowodorowych.
4. Szczegółowe normy bezpieczeństwa pracy przy pracach wiertniczych na platformach morskich.
5. Szczegółowe normy bezpieczeństwa pracy przy spawaniu i cięciu metali.
6. Szczegółowe normy bezpieczeństwa pracy dla działalności malarskiej.
7. Szczegółowe normy bezpieczeństwa pracy przy przesyłaniu i dystrybucji energii elektrycznej.
8. Specyficzne normy bezpieczeństwa pracy przy przygotowaniu, transporcie, betonowaniu i wykonywaniu robót betonowych, żelbetowych i sprężonych.
9. Specyficzne normy bezpieczeństwa pracy przy wykonywaniu konstrukcji wysokich (m.in. zjeżdżalnie i windy).
10. Specyficzne normy bezpieczeństwa pracy dla robót murarskich, montażu prefabrykatów i wykończeń w konstrukcjach.
11. Szczegółowe normy bezpieczeństwa pracy przy pracach termoizolacyjnych, hydrofobowych i antykorozyjnych.
12. Szczegółowe normy bezpieczeństwa pracy przy pracach instalacji techniczno-sanitarnych i grzewczych.
13. Szczegółowe normy bezpieczeństwa pracy przy pracach montażowych urządzeń technologicznych i konstrukcji metalowych.
14. Szczegółowe normy bezpieczeństwa pracy dla budowli hydrotechnicznych, portów i kanałów żeglownych.
15. Specyficzne normy bezpieczeństwa pracy przy pracach remontowych, konsolidacji, rozbiórkach i tłumaczeniach budynków.
16. Szczegółowe normy bezpieczeństwa pracy dla alpinizmu użytkowego.
17. Specyficzne normy bezpieczeństwa pracy dla przeładunku, transportu niosącego i zmechanizowanego oraz przechowywania materiałów.
18. Szczegółowe normy bezpieczeństwa pracy dla prac szalunkowych, rusztowań, wieszaków i rusztowań.
ZAŁĄCZNIK 2
Standardy referencyjne
1-STAS 3375-77 Sprzęt ochronny. Pasy bezpieczeństwa dla pracowników telekomunikacji.
2-STAS 12791-89 Sprzęt ochronny. Pasy bezpieczeństwa dla budowniczych, monterów.
3-STAS 5920-89 Sprzęt ochronny. Pas bezpieczeństwa dla strażaków.
4-STAS 8292-87 Sprzęt ochronny. Pasy bezpieczeństwa dla pracowników kamieniołomów.
5-STAS 6787 / 1-77 Części metalowe do pasów bezpieczeństwa. Ogólne warunki techniczne jakości.
6-STAS 6787 / 2-77 Części metalowe do pasów bezpieczeństwa. Pierścienie zaciskowe. Techniczne warunki jakości.
7-STAS 6787 / 3-77 Części metalowe do pasów bezpieczeństwa. Uchwyt na szczypce. Specjalne warunki techniczne jakości.
8-STAS 6787 / 4-77 Części metalowe do pasów bezpieczeństwa. Klamry. Techniczne warunki jakości.
9-STAS 6787 / 6-77 Części metalowe do pasów bezpieczeństwa. Oczko linowe. Specjalne warunki techniczne jakości.
10-STAS 6787 / 8-77 Części metalowe do pasów bezpieczeństwa. Urządzenie do zawieszania. Specjalne warunki techniczne jakości.
11-STAS 6646-88 Sztuczne oświetlenie. Specjalne warunki oświetlenia w przemyśle.
ZAŁĄCZNIK 3
Poradnik terminologiczny dotyczący bezpieczeństwa pracy przy pracach na wysokości
1. Praca na wysokości: praca na wysokości oznacza czynność wykonywaną na wysokości co najmniej 2 m, mierzoną od podeszew stóp pracownika do naturalnej bazy odniesienia (gleby) lub innej sztucznej bazy odniesienia, w stosunku do której znajduje się nie ma niebezpieczeństwa wpadnięcia w bramkę.
2. Niska wysokość: maksymalna wysokość 2 m miejsca pracy, mierzona od bazy odniesienia.
3. Sztuczna baza odniesienia: miejsce wyposażone w zintegrowane zabezpieczenia pracy, w którym nie ma niebezpieczeństwa wpadnięcia w pustkę.
4. Środki ochrony osobistej: całość środków ochrony indywidualnej, w które pracownik jest wyposażony podczas wykonywania pracy oraz dostępu do i z miejsca pracy, w celu zapewnienia mu ochrony przed zagrożeniami, na które jest narażony. narażony.
5. Osoba prawna: w kontekście niniejszej normy osoba prawna oznacza podmiot gospodarczy i organizację spółdzielczą, w tym kapitał zagraniczny, władze i instytucje publiczne, stowarzyszenia i organizacje nienastawione na zysk, prowadzące działalność w Polsce, a także polskich podmiotów gospodarczych wykonujących współpracuje z personelem polskim na terenie innych krajów.
6. Bezpieczeństwo pracy: sytuacja, stan charakteryzujący się poziomem ryzyka mniejszym lub równym akceptowalnemu ryzyku w systemach pracy.
7. Wyposażenie techniczne: w kontekście tej szczególnej normy przez wyposażenie techniczne rozumie się środki produkcji, czyli całość maszyn, urządzeń, instalacji, urządzeń roboczych, które konkurują w wykonaniu zadania roboczego.
8. Środowisko pracy: zespół warunków fizycznych, chemicznych, biologicznych i psychologicznych, w których jeden lub więcej wykonawców wykonuje swoje zadania.
9. Opiekun robót: w kontekście tej szczególnej normy, kierownikiem robót jest odpowiednik kierownika robót podmiotu gospodarczego, pracodawcy, głównego inżyniera, kierownika budowy (brygady), głównego inżyniera-punktu pracy.
10. Lider miejsca pracy: w kontekście tej konkretnej zasady, kierownik miejsca pracy jest odpowiednikiem technika, brygadzisty, kierownika zespołu, wyznaczonego kierownika.
11. Wypadek przy pracy: wypadek, który powoduje gwałtowne uszkodzenie ciała oraz ostre zatrucie zawodowe, do którego dochodzi w trakcie pracy lub wykonywania obowiązków, niezależnie od charakteru prawnego umowy, na podstawie której działa i która powoduje czasowa niezdolność do pracy trwająca co najmniej trzy dni, kalectwo lub śmierć.
12. Choroba zawodowa: choroby powstałe w wyniku wykonywania zawodu lub zawodu, spowodowane czynnikami szkodliwymi, fizycznymi, chemicznymi lub biologicznymi, specyfiką miejsca pracy oraz przeciążeniem różnych narządów lub układów organizmu w procesie pracy.
13. Urządzenie ochronne: urządzenie, które samo lub w połączeniu z ochraniaczem zmniejsza lub eliminuje ryzyko obrażeń.
14. Indywidualny sprzęt roboczy: całość środków, jakie osoby prawne przyznają pracownikowi na ochronę odzieży i obuwia osobistego podczas pracy.
15. Szkolenie BHP: sposób szkolenia w zakresie BHP, który odbywa się na poziomie jednostek i ma na celu zdobycie przez pracowników wiedzy i wyszkolenie umiejętności wymaganych przez BHP, specyficznych dla wykonywanej lub wykonywanej przez nich działalności .
16. Szczegółowe instrukcje bezpieczeństwa pracy: elementy systemu przepisów z zakresu bezpieczeństwa pracy, których przepisy dotyczą wyłącznie czynności wykonywanych w jednostce.
17. Instrukcja użytkowania: instrukcja, której opracowanie jest obowiązkowe dla każdego wyrobu, stanowiąca integralną część dokumentacji do certyfikacji wyrobu i za pośrednictwem której producent musi przedstawić wszelkie informacje niezbędne do użytkowania wyrobu zgodnie z celem, dla którego został stworzony i niezbędne do zapewnienia bezpieczeństwa.
18. Zapobieganie: zestaw procedur i środków podejmowanych lub planowanych na wszystkich etapach pracy w celu uniknięcia zagrożeń lub zmniejszenia ryzyka.
19. Czynniki ryzyka: czynniki (właściwości, stany, procesy, zjawiska, zachowania) specyficzne dla elementów składowych systemu wykonawczego – obciążenie pracą – środki produkcji – środowisko pracy, a które prowadzą do nieprawidłowego działania systemu, mogą powodować wypadki choroby zawodowe lub zawodowe. Czynniki ryzyka to potencjalne przyczyny wypadków przy pracy i chorób zawodowych.
20. Ryzyko: prawdopodobieństwo związane z powagą możliwego urazu lub uszczerbku na zdrowiu w niebezpiecznej sytuacji.
FIGA. 1 Rampy wjazdowe do stref niebezpiecznych
FIGA. 2 Zamocuj linkę zabezpieczającą na sztywnym łączniku
FIGA. 3 Korzystanie z liny dostępowej z przesuwnym ogranicznikiem upadku w przypadku braku elementów stałych na słupie
FIGA. 4 Zapnij pas bezpieczeństwa, aby ograniczyć obszar podróży pracownika
FIGA. 5 Zapewnienie stopnia bezpieczeństwa na całej trasie dostępu i pracy
FIGA. 6 Zapewnienie stopnia bezpieczeństwa na całej trasie dostępu i pracy
FIGA. 7 Zapewnienie stopnia bezpieczeństwa na całej trasie dostępu i pracy
FIGA. 8 Korzystanie z amortyzatora i urządzenia zabezpieczającego przed upadkiem
FIGA. 9 Korzystanie z amortyzatora i urządzenia zabezpieczającego przed upadkiem
FIGA. 10 Korzystanie z liny dostępowej i ręcznego urządzenia do opuszczania
FIGA. 11 Przymocuj pas bezpieczeństwa do pleców pracownika za pomocą pasów bezpieczeństwa
FIGA. 12 Przymocuj pas bezpieczeństwa do pleców pracownika za pomocą pasów bezpieczeństwa
FIGA. 13 Noszenie kasku na małej wysokości podczas pracy na wyższych wysokościach
FIGA. 14 Uzupełnienie ŚOI sprzętem odpowiednim do danej pracy) maska spawalnicza, rękawice i buty elektroizolacyjne
FIGA. 15 Prawidłowe użytkowanie podpartej drabiny